Benedicto XVI

Δεν μπορω να προσδιορίσω ακριβώς το γιατί, αλλα πολυαναμενώμενη επίσκεψη που ποντίφικα στην πόλη μας έχει αρχίσει να με τρομαζει...

θερινο ηλιοστασιο, μερος 1

Η 21η Ιουνιου ηταν ο,τι μεχρι σημερα με εχει ταυτισει περισοτερο με τον Αλ στο Insomnia.
''Η καλη μερα απο το πρωι φαινεται''
Με κοιταξε με βλεμμα που σε ελευθερη μεταφραση θα μπορουσε να σημαινει: ''Ορεξη εχεις πρωι, πρωι, αθλιο υποκειμενο.''
Ακολουθησε διαλογος που πιστοποιει τη θλιβερη μου διαπιστωση: ''Δεν ειναι επαρκης η ποσοτητα. Σημερα θα σου παρουμε μονο αιμα. Προσπαθησε αυριο το πρωι να γεμισεις''
Θα προσπαθησω, διαβεβαιωσα. Ακουλουθησε η διαθεση νεου φιαλιδιου συλλογης ουρων (διαμετρου 1.5 εκ, οσο ο αρμος στα δαπεδα μαρμαρου, για την πληρωση του οποιου απαιτουνται οι στοχευτικες ικανοτητες του Γουλιελμου Τελλου και η ψυχραιμια του Αργυρη Καμπουρη στον τελικο του ευρωμπασκετ '87), ληψη αιματος μετα λιποθυμιας, μπουγελωμα και βλεμμα εξηνταχρονης νοσοκομας που σε ελυθερη μεταφραση θα μπορουσε να σημαινει ''Επρεπε να ειχα εξετασει το ενδεχομενο της προωρης συνταξιοδοτησης'', τι γλυκος ανθρωπος.
Ηταν ακομα μονο 9 το πρωι. Κατατροπωμενη πηρα το τραμ της επιστροφης. Μετα απο λιγο και ενω εξηγουσα σε συγγενικο προσωπο στην αλλη ακρη της μεσογειου το δραμα μου, διαπιστωσα πως ημουν μονη στο αδειο ακινητο και ερμητικα κλειστο βαγονι. Ο χρονος εμοιαζε να εχει παγωσει, σε πληρη αντιθεση με το παχουλο κορμακι μου που ειχε αρχισει να σιγοβραζει. Για καλη μου τυχη, στα ορια νεας λυποθημιας το ματι μου πηρε τον οδηγο εξω απο το παραθυρο. Εγνεψα το sos.
Με κοιταξε με βλεμμα που σε ελευθερη μεταφραση θα μπορουσε να σημαινει ''και που να σφιξουν οι ζεστες...'' και εδωσε τελος στην αιχμαλωσια μου.
Η συνεχεια δοθηκε στον εργασιακο μου χωρο μιση ωρα αργοτερα.

paella de marisco, ενα έπος...

Περιμενοντας στοικα (ουτε διαλυτικα δυναμαι να ανακαλυψω αναμεσα στα κουμπακια, παλι καλα που ξερω τουλαχιστον που ειναι το κομμα, θα ξεχασω και τα λιγα ελληνικα που ηξερα μου φαινεται...) τη θεια εμπνευση, συνεχιζω στο ιδιο μοτιβο...

Paella de marisco (παεγια ντε μαρισκο, παεγια θαλλασινων).
Λιγα λογια ως εισαγωγη: Περασα (και συνεχιζω να περναω) τον τελευταιο χειμωνα στην πατριδα της γνωστης παεγιας, τη Βαλενθια... Δε συνιστω το εγχειρημα σε φιλους, αλλα ναι, θα μεταλαμπαδευσω ο,τι πιο σημαντικο εμαθα εδω...

paella: ρηχο μεταλλικο σκευος με χερουλια, τυπου σαγανακι. Μπορει να αντικατασταθει απο αναλογης χρησης σκευη, πχ, ενα μεγαλο τηγανι.

Η γνησια παεγια ειναι αυτη που περιεχει κρεας απο κουνελι και κοτοπουλο, δεντρολιβανο και αλλα καλουδια. Καλη, δε λεω, αλλα προσωπικα προτιμω κατι αφροδισιακοτερο και γι' αυτο προτεινω αυτη των θαλασσινων, που ειναι και η καλυτερη...

Προειδοποιω πως δεν ειναι κατι απλο και γευστικο. Ανηκει στην κατηγορια των πιατων που πρεπει να κοπιασεις για να απολαυσεις, αναμφισβητητα ομως αξιζει τον κοπο. Οπλιστειτε με υπομονη φιλες μου.

Υλικα για 6 ατομα
750 γρ ρυζι: Εδω το σωστο ρυζι για παεγια λεγεται μπομπα. Ειναι ωστοσο πανακριβο και πολλες φορες δεν το χρησιμοποιουνε ουτε οι ντοπιοι (καθωτι και σπαγγοι). Ετσι, χωρις τυψεις φιλες μου, θα χρησιμοποιησουμε καρολινα και θα ευχηθουμε να πανε ολα καλα.
6 καραβιδες
300 γρ γαριδες
περιπου 20 μυδια
4 καλαμαρακια σε κομματια
200 γρ φιλετο πεσκανδριτσας σε κυβους (προεραιτικα)
2 σκελιδες σκορδο στουμπηγμενες
2 ωριμες ντοματες πολτοποιημενες
2 λιτρα ζωμος ψαριου, το οποιο σημαινει: Αγοραζω οτι φθηνο, αλλα φρεσκο παιζει σε ψαρι (κεφαλια και κοκκαλα περιλαμβανονται) και το βραζω, κανενα σαρανταλεπτο, μαζι με καροτα, σελινο, αλατι, πιπερι. Σουρωνουμε Ο ζωμος ειναι ετοιμος και ο,τι περισσεψει, χαλαρα καταψυχεται για την απιθανη περιπτωση που ξαναεπιχειρησουμε τουτο το πονημα...
2 ωριμες ντοματες πολτοποιημενες
1 κουταλια γλυκια παπρικα
1 φλυτζανακι ελαιολαδο
αλατι
1 φακελακι σαφραν

Τι κανουμε τωρα με ολα αυτα...Ριχνουμε στο σκευος το λαδι και ζεσταινουμε (μετρια φωτια). Προσθετουμε τα θαλασσινα, τις καραβιδες, τις γαριδες, τα μυδια και τα καλαμαρακια. Τα τσιγαριζουμε λιγο, με προθεση να αρωματισουμε το λαδι και οχι να τσουρουφλισουμε τα θαλασσινα. Στη συνεχεια τα αποσυρουμε και τα φυλαμε για μετα.
Ριχνουμε στο λαδι το σκορδο, την παπρικα και τη ντοματα. Μετα την πεσκανδριτσα και τσιγαριζουμε λιγο. Προσθετουμε το ρυζι και συνεχιζουμε το καβουρντισμα για δυο λεπτα. Εχουμε σε διπλανη κατσαρολα ετοιμο το ζωμο, ζεστο και stand by. Προσθετουμε ικανη ποσοτητα στην παεγια, ριχνουμε και το σαφραν και βραζουμε κανενα δεκαλεπτο σε μετρια φωτια. Προσθετουμε τα θαλασσινα. Προσθετουμε κουταλια κουταλια ζωμο, αν χρειαζεται, ωσπου να βρασει το ρυζι.
Αν εχουμε χρησιμοποιησει παεγια, η αλλο σκευος που το επιτρεπει, τελειωνουμε το μαγειρεμα με πεντε λεπτα στο φουρνο, για κρουστα και χρωμα στο φαγητο μας. Αν εχουμε χρησιμοποιησει τηγανι, ξεχναμε αυτο το βημα και δε σκαμε.
Οταν ειναι ετοιμο. το σκεπαζουμε για πεντε λεπτα με εφημεριδα η πετσετα και το αφηνουμε να ξεκουραστει.
Σερβιρουμε. Τρωμε με λεμονι.
Αξιζει τον κοπο...

αλλο και τουτο παλι...

Διαφανες μπετον... και τι αισθαντικα που το χαιδευει αυτο το στοργικο ουγγρικο χερι...

Gazpacho-Iσπανικη Ντοματοσουπα

Ειχα πολυ καιρο να γραψω και, ως γνωστον, οσο κατι το αφηνεις τοσο σε αφηνει...
Εδω και λιγο καιρο ωστοσο με ειχε πιασει μια νοσταλγια... Διαβαζα αυτα που διηγουνταν οι αλλοι, αλλοι χαρουμενοι, αλλοι πικραμενοι, αλλοι βαριεστημενοι, αλλοι τιποτα απο τα παραπανω και ενιωθα την αναγκη να πω κι εγω κατι, κακως ισως, γιατι ειναι γεγονος πως δεν αισθανομαι και σε μεγαλη φορμα.
Σημερα ειναι τα γενεθλια της μαμας κι ετσι αποφασισα πως ηταν καταλληλη η στιγμη για την επιστροφη, θα δειξει...
Οπως και να 'χει, θα επανελθω με μια συνταγη, γιατι το φαγητο ειναι βιολογικη αναγκη και το θεωρω καλη διπλωματικη λυση...
Περασα εναν κουραστικο,μακρυ και ασταθη χειμωνα και περιμενα ανυπομονα ενα καλοκαιρι που ακομα δυσκολευεται να εγκατασταθει. Το πηρα αποφαση ομως και αποφασισα πως θα κανω σα να ειναι καλοκαιρι. Τι κι αν κυκλοφορω με φουτερ μεσα ιουνιου στα παραλια της Μεσογειου; Ειναι καλοκαιρι και γι' αυτο φιλες μου θα σας μεταδοσω με αγαπη ενα πιατο/κλειδι της ισπανικης κουζινας, μια μικρη παραληψη της ελληνικης...

Γκαθπατσο
Προκειται για κρυο πρωτο πιατο, κατι σαν πολτοποιημενη ντοματοσαλατα, σερβιρεται σε μπωλ η σε ποτηρι, πινεται κατευθειαν, σαν αναψυκτικο η τρωγεται με κουταλι, σα σουπα.

Υλικα
για τη σουπα
4 μεγαλες κοκκινες, γευστικες και ωριμες ντοματαρες, ξεφλουδισμενες, ξεσποριασμενες, το δυσκολοτερο κομματι της συνταγης.
0,5 αγγουρι
0,5 σκελιδα σκορδο
0,5 πιπερια κοκκινη
1 μετριο κρεμμυδι, διαμετρος περιπου 5 εκ.
2 κουτ. σουπας λαδι
2 κουτ. σουπας ξυδι
αλατι, λιγο πιπερι

για το γαρνιρισμα
κρουτον, τουτεστιν μικρα τετραγωνα κομματακια ψωμιου, φρυγανισμενα, η τηγανισμενα, η αγορασμενα
πιπερια, ντοματα, αγγουρι, κρεμμυδι κομμενα σε μικρουλια καρεδακια

Εκτελεση
Ριχνουμε ολα τα υλικα της σουπας στο μπλεντερ και πολτοποιουμε χωρις τυψεις και ελεος.
Σερβιρουμε και προσθετουμε στο μπωλ τα κομματακια της γαρνιτουρας. Καταναλωνουμε αφοβα.
Το φυλλο βασιλικου της φωτογραφιας ειναι σκετο εφε και μπορει να αντικατασταθει απο οποιοδηποτε αλλο πρασινο φυλλαρακι της αρεσκειας μας.
Ειναι δροσερο και ελαφρυ, το γκαθπατσο, οχι το φυλλο, ο,τι πρεπει δηλαδη...

ΥΓ: Δεν ξερω να βαζω τονους απο αυτο το αλλοθρησκο πληκτρολογιο.