5+1

Αγαπητη muse, σε ευχαριστω που με καλεσες σ' αυτό το δύσκολο παιχνίδι.

1. Αγαπώ τη μαμά μου, τις φιλες μου (οι φίλοι συμπεριλαμβάνονται), τον αλλόθρησκο μου αγαπημένο, άντε και το υπόλοιπο family, αλλά λιγότερο.
Δεν αντέχω όσους παίρνουν την ύπαρξη τους πολύ στα σοβαρά, είναι υποχόνδριοι, αρνούνται να προχωρήσουν, να παραδεχτουν και να μάθουν από τα λάθη τους.

2. Για μένα, μόνη αρετή είναι η σεμνότητα και μόνο θανάσιμο αμάρτημα η έπαρση. Don't congratulate yourself too much. Είναι ανυπόφορο.

3. Πάντα έλεγα πως θέλω να κάνω οικογένεια. Τώρα πια όχι. Πιστεύω πως μερικές φορές πρεπει κανεις να αφηνει τα λόγια και να περνάει στα έργα, ή απλά να το βουλώνει.


4. Ανακάλυψα την πλήξη και την ανία σε πολύ προχωρημένη ηλικία, αναρωτιέμαι: Αυτό είναι όλο;

5. Αποφάσισα να γίνω αρχιτέκτονας όταν ήμουν 6 χρονών και ποτέ δεν άλλαξα γνώμη. Αν ξανάρχιζα ωστόσο, θα σπούδαζα αρχιτεκτονική, αλλά δε θα γινόμουν αρχιτέκτονας. Σ΄αυτό το επάγγελμα χρωστάω όλες τις εμμονές και τις αγωνίες που με βασανίζουν. Όσο και να προσπαθώ, δεν μπορώ να του το συγχωρήσω. Άσε που τωρα πια αλλάζω γνώμη για τα πάντα κάθε τρεις και λίγο.

+1: Δεν αντέχω τη γραφειοκρατέια, τη χαρτουρα, τα δικαιολογητικα, τις συναλλαγες με το δημόσιο.

Ένταξει, δεν ήταν και τόσο δύσκολο τελικά, τώρα θα μπορούσα να πω 105 ακόμα...

Άλλα δε θα το κάνω.

Καλώ τον πιγκουίνο, όλοι οι άλλοι μπλογκεριστ που παρακολουθώ, ήδη έχουν γραψει σχετικα ή έχω πάψει να τους παρακολουθώ...