morella

μαμά

Οι μαμαδες ειναι απο τις καλυτερες εφευρεσεις. Ερχονται ξαφνικα απο τη χωρα τους φορτωμενες με λιχουδιες και αγαπη και προσπαθουν να σε καλμαρουν, ασχετα αν τελικα σε τσιτωνουν χειροτερα.Εχουν την καλη συνηθεια να χαιρονται με οτι κανεις και να πιστευουν πως εισαι ο καλυτερος του κοσμου, πραγμα εξαιρετικα διασκεδαστικο και μαζι εκνευριστικο, μια σχεση αγαπης δηλαδη. Η δικη μου μαμα ερχεται απο τη χωρα του καλου calatrava και μου εφερε, εκτος απο μπακλαβα, τα αρχιτεκτονικα θεματα, μη χασω την επαφη με τα αρχιτεκτονικα δρωμενα της χωρας, καθωτι φετος εχει και αφιερωμα στο αττικο τοπιο.

Το δωρο πολυ ευστοχο γιατι μεταξυ αλλων, δημοσιευονται οι βραβευμενες προτασεις για την ενοποιηση αι αναπλαση των κοινοχρηστων χωρων του κεντρου της πολης των ιωαννινων, ενα θεμα που με ενδιαφερει, γιατι εχει να κανει με το δημοσιο χωρο, ενα θεμα πονεμενο στη ελλαδα, οπως ολοι ξερουμε. Γελασα κα εκλαψα με το πρωτο βραβειο, μια ομαδα νεων αρχιτεκτονων, απο το ΕΜΠ, την ιδια σχολη που τελειωσα κι εγω. Κριμα. Νομιζω πως αυτη η προταση συνοψιζει και τη γενικη φιλοσοφια της σχολης μας, τουλαχιστον οσο εγω φοιτουσα, "αγαθες προθεσεις και σε δουλεια να βρισκομαστε". Μα ειναι δυνατον, προβολοι για την αντιμετωπιση της αστικης κλιμακας; Καταλαβαινεις, καποια παρατηρητηρια, στυλ μπαλκονι με καγκελο, πανω απο το τειχος για να χαζευει κανεις τη λιμνη, ορθιος, στριμωγμενος μαζι με αλλους ρομαντικους.

Η ολ ταιμ κλασικ φιλοσοφια, η ιερη αρχαιοτητα, το καλο δεντρο και το κακο αυτοκινητο; Ξερεις τωρα, καποιοι αθλιοι πανε και παρκαρουν στον αρχαιολογικο χωρο, κι ετσι αφου πρωτα τους εξοστρακισουμε και τους στειλουμε στο υπογειο, γιατι αυτο ειναι για τα αυτοκινητα, θα φυτεψουμε μερικα δεντρακια, θα βαλουμε μερικες πορειες και θα κανουμε και μερικα κονσερτα για να αναδειξουμε τις καλες αρχαιολογιες, να βιωσει ο κοσμος τα ερειπια βρε παιδι μου...

Χαραξεις, ως βασικη ιδεα για την επιλυση προβληματων αυτης της κλιμακας; Νομιζεις πως η περιπτερου ενδιαφερεται παρα που για το αν τα παγκακια και τα φωτιστικα ακολουθουν κανναβο...

Ασε πια το βασικοτερο της προτασης, που ειναι μια μεγαλη πλατεια, διπλα σε μια μεγαλη πλατεια. Αντιδιαμετρικα αντιθετο με το αλλο ολ ταιμ κλασικ, "η κεντρικη πλατεια".

Δεν καταλαβαινω. Δε μου προκαλει βεβαια και εκπληξη, ειμαι πεπεισμενη πως οι νικητες ειναι και αξιοι και εργατικοι και την παιζουν στα δαχτυλα την πολη, αυτο εξαλλου φαινεται.

Ειναι ομως και νεοι αρχιτεκτονες που θα επρεπε να ειναι σε θεση να σχεδιαζουν για την εποχη τους (και δεν εννοω γιγαντοοθονες με τις τιμες των προιοντων της λαικης)

Δε γρινιαζω γιατι εξαλλου ειμαι πεπεισμενη πως αν τελικα κατασκευαστει κατι απο ολα αυτα, καμια σχεση δε θα εχει με το πρωτο βραβειο, θα ειναι κατι πολυ χειροτερο με ζαρντινιερες και λοιπα αξεσουαρ. Ετσι, ειμαι κι εγω ησυχη. Κριμα. αλλη μια φορα. και φταινε οι αρχιτεκτονες οπως εγω, που νομιζουν πως ειναι θυματα και πως φταιει ο αναδρομος ερμης για το οτι ποτε δεν καταφεραν να αποδειξουν το ρολο τους. Γιατι οταν γινονται ολυμπιακοι στην αθηνα το ολυμπιακο σταδιο θα το σχεδιασει ο Καλατραβα κι οχι ο Μπιρης. Γιατι στη σχολη ειναι αδιανοητο να παραδωσεις ενα κτιριο με περσιδες, χωρις να ξενυχτισεις τρια βραδια συνεχομενα για να τις κοψεις μια, μια, χωρις ποτε να αναρωτηθεις: μηπως χανω την ουσια;

Συνηστω ανεπιφυλακτα σε ολους να κανουν ταξιδια, workshop και μεταπτυχιακα, οχι γιατι στη σχολη δε μαθαινουμε τιποτα, αν οχι τιποτα αλλο, μια αισθηση του χωρου την αποκταμε, αλλα γιατι υπαρχει κοσμος που προλαβαινει να σπουδαζει, να δουλευει, να εχει οικογενεια και να ταξιδευει καθε εβδομαδα. Γιατι σημασια δεν εχει να δουλευεις για να δουλευεις, αλλα να εισαι παραγωγικος και, κυριως, περιεκτικος. Γιατι ολες αυτες οι λεπτομερεις που δημοσιευει το detail δε λυνοναι απο τη γενικη χαραξη. Γιατι ζουμε στο 2005 κι οχι στο 1930.

Ειμαι πολυ θυμωμενη με τα αρχιτεκτονικα δρωμενα στη χωρα μου, τουλαχιστον ετσι οπως τα αφησα.

χειμωνας

Παει και τελειωσε, το καλοκαιρι... Το πηρα αποφαση. Δε μου αρεσει και πολυ ο χειμωνας, δεν υποφερω το κρυο, δεν εχουμε και θερμανση στο σπιτι και καταψυχομαι. Τελικα δε θα μπορεσω να παω τα χριστουγεννα στο καλοκαιρι, οπως ονειρευομουνα, δεν πειραζει ομως, παντα ονειρευομουνα να μην μπορεσω να κανω κατι γιατι "εχω πολλη δουλεια", κοντευω τριαντα χρονων (ενταξει ειμαι μονο 28) και ειναι η πρωτη φορα που μου συμβαινει αυτο... ειμαι σχεδον συγκινημενη στη σκεψη πως μπορει καποια μερα να ζω σαν κανονικος ενηλικας... Απιστευτο πραγματικα. Κοιτα να δεις τι μπορει να παθεις. Ξαφνικα, να συνειδητοποιησεις πως δε μπορεις να πας με τον καλο σου στη γουατεμαλα να χαζεψεις μαιμουδες. Ειναι αδυνατον, δεν προλαβαινω... Τελος παντων. Την επομενη φορα θα προγραμματιστω καλυτερα, γιατι δε γινεται να στερειται κανεις εμπειριες για τη δουλεια. Ειναι θεμα προτεραιοτητων. Στη ζωη υπαρχουν σημαντικα και ασημαντα.
Τελος παντων. Ολα καλα. Εχω και ενα ευχαριστο νεο για σας φιλοι μου, παρουσιασα τα νεκροταφεια (με τεραστια επιτυχια, συμπληρωσα ενα κενο της ανθρωποτητας) και αυτο ηταν ο,τι με εχει αγχωσει περισσοτερο ως σημερα... Περασαν, η γιορτη μου, τα γενεθλια μου, η συναντηση των αρχηγων των μεσογειακων κρατων, η νικη της μπαρτσελονα κοντρα στη μαδριτη και δεν καταλαβα τ ι π ο τ α. Αισχος. Οχι οτι εχασα και κατι σπουδαιο, εγω εξαλλου ειμαι με την Εσπανιολ, αλλα, αν η ζωη περναει και δε χαιρεται κανεις τις μικρες στιγμες δεν εχει νοημα. Ηταν ενα απο τα συμπερασματα στη διπλωματικη μου...
Ευτυχως ηρθε η μαμα μου να με στηριξει ψυχολογικα, να με πεισει να κλεισω το κινητο και να αισθανθω λιγο ανθρωπος. Και η αληθεια ειναι πως νιωθω ηδη καπως καλυτερα!