Ε, οχι

Ε, οχι, λοιπόν, το παρακανα πάλι, είναι δυνατόν δυο μήνες και ουτε φωνή ούτε ακρόαση; Θα μου θυμώσω.. Τινα κάνεις όμως; Περναει τοσο γρηγορα ο καιρος...

Λοιπόν για αυτό το δυναμικό καμ μπακ, κι εν όψει γιουροβίζιον, θα γράψω μια ωραία συνταγή που έχω διασκευ'ασει από το γαστρονόμο της καθημερινης:

Μπαϊ δε γουεϊ, τι έπαθαν όλα τα κυριακατικα ένθετα κι άλλαξαν γραφίστες; Είναι που είναι όλο και πιο ανυπόφορα, έτσι νομίζουν γίνεται η ανανέωση;

Αντι να κοιτάξουν λίγο τι κάνει η Μαντόνα και να αφήσουν τη γκρίνια και την προγονολατρία, γραφουν ελόγια στον εαυτό τους και αρνούνται να μάθουν από τα λάθη τους, μεγάλη αμαρτία... Το βημαγκαζίνο δε, ξεπέρασε κ'αθε προσδοκία. Πρωτα από όλα δε λέγεται πια BHMAgazino, αλλά BHMagazino, τέτοια μετριοφροσύνη, ριζικη αλλαγη, τρομαξα να καταλάβω ποιο περιοδικό είναι. Προσθεσε και τη στήλη "Εμπειρία", μιλαμε για μεγάλη πίπα, προσδοκώντας να το διαβάσει η μεση ελληνιδα νοικοκυρά και οι γιαγιαδες με αλτσχάιμερ κι ερωτώ: Δεν έβαζαν δεύτερη στήλη ζώδια καλύτερα;
Μετά, στο μ'αρεσει/δε μ' αρεσει, εβαλαν οοοοοοοοοοολοι φωτογραφίες τους, καλά, τωρα που τους βλέπω και μπροστά μου, όλους τρεντυ κι εμπριμέ, ε, πως να το κάνουμε, δε μ' αρέσει.
Το Έψιλον, δε, άλλο κουλτουριαρικο έντυπο, μας έχει φόρα φάτσα το νέο περιγραμμα της Ελλαδας μετά από 1000000000 χρόνια, οταν η σταθμη της θάλασσας θα εχει ανέβει, ουτε λίγο ούτε πολύ 6 μέτρα. Βρε, εδώ ολοκληρος Αλ μας είπε 15 εκατοστα, δεν ειναι και λιγο. Η Νασα μας λέει τωρα πως όλα τα λιωμενα παγόβουνα στη Σαντορινη θα πάνε να σκαρφαλώσουνε; Εν πασει περιπτώσει αγοραστε φίλες μου κανένα παραθαλασσιο οικοπεδακι στο ορος Αιγάλεω. Εγω τα προικωα μου στη Λουτσα θα τα σκοτωσω οσο, οσο γιατί οσονουπω ουτε για πάρκινγκ για υποβρύχια δε θα 'ναι...
Ρε αντε να βάλετε κανενα καδο ανακύκλωσης και τα ξαναλέμε. Εχει και τη διαφήμιση του πρασινου τσαγιου λιπτον, που μας λέει πως αν δεν ανακυκλώνουμε πολύ θα στεναχωρεθει. Μα χρυσό μου τσαι, αν κάδους ανακυκλωσης έχει μόνο στο Πεδιο του Αρεως και στο Κολωνακι, ποσο να ανακυκλωσουμε και εμείς απο το σπίτι; Να τρωμε το χαρτί;
Υπαρχει πάντως ένας οικολογικός προβληματισμός γενικότερα. Περα από το μαράκι τη Δαμανακη που κυκλοφορει με Α3, αλλα αν το μακαρονι δεν ειναι βιολογικό, αυτή δεν το βάζει στο σπίτι της, ο καλύτερος είναι ο άλλος της ΝΔ, που σκέφτεται, το σκέφτεται γιατί δεν έχουν και πολλά άλογα, να πάρει υβριδικό αυτοκίνητο, αλλά στο μετρό δεν μπαίνει γιατί δεν μπορεί τον κλιματισμο. Μιλάμε για συνειδηση και αλλαγή νοοτροπίας, με το δικιο του ο άνθρωπος. Σου λέει, απο το να τα σκάσω, δεν παίρνω κανενα γαϊδούρι στα σίγουρα αν είναι να με πουνε οικολόγο. Χρυσε μου, προσεχε μόνο μη σπάσεις κανένα νύχι στη μίζα και ουτε θέλεις να ξερεις την οικολογικη καταστροφη που προκαλεί η βιομηχανικη παραγωγη του νυχοκοπτη.

Μελη της επιτροπης περιβάλλοντος αμφότεροι. Και εις ανωτερα.

Περναει κρίση ο τυπος τελικά...

Ασε που στις συνταγες, το μυρωνι και το σχοινοπρασο, δε λειπουν ποτε. Απλα συστατικά που ο καθένας εχει στο ψυγείο του.

Και που να σφίξουν οι ζέστες...

Στα δικα μας όμως:

Ραβιολια με σατσα καρότο

1 πακετο ραβιολια με γέμιση τυρι
3 καροτα τριμμένα, στις μεγαλες τρυπες του τρίφτη
1 φλυτζανι λάδι
3 κλαδακια φασκομηλο ή τσαι του βουνου
παρμεζανα κατα βουληση
πιπερι, κατα προτίμηση φρεσκοτριμμένο

Το λοιπόν:
Σωταρουμε ωραία ωραία τα καρότα. Τουτεστιν τα βαζουμε σε ενα τηγανακι με λίγο λάδι σε μετρια φωτιά ώσπου να μαραθούν. Τα αφήνουμε στην άκρη. Στη συνεχεία βαζουμε τα ραβιόλια να βράσουν κι εν τω μεταξύ σε άλλο τηγανι βάζουμε το υπόλοιπο λάδι με το βοτανι, σε μετρια φωτια. Όταν το βοτάνι γκαγκανιάσει το αποσύρρουμε και το πετάμε. όταν ραβιολια βράσουν, τα σουρώνουμε και τα περνάμε από το τηγάνι με το αρωματισμένο λάδι. Ριχνουμε την παρμεζάνα, το καροτο, πιπέρι και σερβίρουμε. Καπως γλυκούτσικο και θαυμάσιο φιλες μου.

Εις το επανειδειν