Η καταδίκη στο αιώνιο καλοκαίρι

Δεν ξέρω τι σας λένε εκεί, σε εμάς εδώ πάντως το, γνωστό κατά τα αλλα, περιβαλλοντικό πρόβλημα κάνει τουλάχιστον δύο εξώφυλλα την εβδομάδα, χώρια που κάθε βραδυ ανεξαιρέτως εξομολογούμαστε δημόσια τις αμαρτίες μας σε όλα τα δελτία ειδήσεων και λέμε πως δεν κάνουμε τίποτα για να τηρήσουμε το πρωτόκολλο του Κιότο που με τόσο πάθος υπογράψαμε (σχεδόν) όλοκληρος ο πρώτος κόσμος, εξαιρούνται η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Αυστραλία.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Πριν από 35 χρόνια αρχίσαμε οι υπογράφοντες να πέρνουμε πρέφα πως κάτι δεν πάει καλά.
Είκοσι χρόνια αργότερα το 1992, είπαμε τελικά πως πράγματι τα πράγματα πάνε απο το κακό στο χειρότερο, το ξέρουμε εδώ και 20 χρόνια, αλλά δεν προκάμαμε να κάνουμε τίποτα.
Έκτοτε, λέμε πάνω κάτω το ίδιο.
Εδώ και λίγο καιρό, συνεχίζοντας να κάνουμε το ίδιο, κάνουμε τρεις μετάνοιες πριν πέσουμε για ύπνο, ανακυκλώνουμε μανιωδώς άθικτα μπουκάλια απο κρασί, όλες τις εκτυπώσεις της ίδια εικόνας ώσπου να μας πετύχει το RGB, και, οι πλέον ευαίσθητοι από εμάς, κάνουμε ντους μάζι με το γκόμενο, ή ακόμα "υιοθετήσαμε" ένα παιδάκι από τον τριτο κόσμο, δηαδή του στέλνουμε 10 ευρώ το μήνα και το βοηθάμε να ακολουθήσει τα βήματα του θετού του γονέα.

Άκουσα από φίλη, πως αυτή τη στιγμη υπάρχει λίστα αναμονής ενός έτους για να υιοθετήσεις ένα τριτοκοσμικο παιδακι και να κάνεις την καλή σου πράξη (ή τουλάχιστον το κομμάτι σου).

Κι αναρωτιέμαι: Δεν υπάρχουν πια παιδάκια που έχουν την ανάγκη μας, μάλλον όχι. Μάλλον δεν υπήρξαν ποτέ.

Κι ενώ το δοχείο όπου συλλέγουμε το χρησιμοποιημένο λάδι (που δε ρίξαμε στην αποχέτευση για να σώσουμε καμιά σταγόνα νερό) κόντεύει να γεμίσει, μαθάινουμε το εξής: η αλλαγή του κλίματος είναι πλέον αναπόφευκτη. Αν και ο Αλ Γκορ κανει κι αυτός από την πλευρά του ό,τι μπορεί, τα πάντα δείχνουν πως αυτή η γουνιτσα τελικά θα μας μείνει λίγο αχρησιμοποίητη, ενώ αν συνεχίσουμε έτσι θα ψηθούμε σαν κοτόπουλα.

Ας μου πει κάποιος τελικά, μπορούμε να κάνουμε κάτι, ή να γραφτώ στη λίστα αναμονής;

Σοκολατάκια με ουίσκι και καρύδια

Αγαπημενες μου φίλες είμαι και πάλι κοντά σας με μία νεα γευστική πρόταση για μια εορταστική χειμερινή βραδιά.
Tο Σεν Βαλενταϊνς Ντει μπορει να περασε πια, αλλα αυτό δεν είναι λόγος να το ρίξουμε στη δίαιτα.

Πριν προλαβει και βγει ο χειμώνας, που ούτως ή άλλως, πέντε μέρες κράτησε όλο κι όλο, ας προλάβουμε να φάμε αυτά τα σοκολατάκια, που είναι κατάλληλο κέρασμα για το σύζυγο, τις φιλενάδες, τα πεθερικά, αλλά ουχί για παιδικό πάρτυ εξαιτίας της υψηλής τους περιεκτικότητας σε αλκοόλ.

Στην κουζίνα φίλες μου.

Συστατατικά:

Υλικά για 1500 γρ. σοκολατένιες μπαλίτσες περίπου, που αν δεν καταναλωθουν μανιωδως την ίδια μέρα, διατηρούνται για 20 μέρες σκεπασμένες με μεμβράνη.

500 γρ. σοκολάτα bitter, σπασμένη σε μικρά κομμάτια, μη μας πιασουν οι τσιγγουνιές, παρτε μια Varlhona, μια Lindt, μια κουβερτουρα Παυλιδη έστω.

600 γρ. καρύδια ψιλοκομμένα στο μπλέντερ.

100 ml ουίσκι

50 γρ. κρέμα γάλακτος

50 γρ. ζάχαρη άχνη

100 γρ κακάο πικρό σε σκόνη, για επικάλυψη

Τι κάνω με όλα αυτά που μάζεψα:

Λιώνω τη σοκολάτα σε μπεν μαρί. Την αποσύρρω απο τη φωτιά και προσθέτω την κρέμα γάλακτος και την άχνη. Ανακατεύω με στοργη και αφοσίωση και στη συνέχεια ρίχνω το ουίσκι και τα καρύδια. Αφήνω το μείγμα να κρυώσει λίγο. Μετά παίρνω κουταλιές από το μείγμα και τις πλάθω σε μπαλίτσες. Τις βάζω κάπου όλες μαζί για να στεγνώσουν. Στη συνέχεια τις κυλάω στο κακάο. Τις τινάζω σε σίγουρο μέρος και είμαι έτοιμη.

Tip: Αν δουμε φίλες μου πως πάμε να πλάσουμε τις περίφημες μπαλίτσες με τα χεράκια μας, κι αυτές πανε και λιώνουν, γίνονται νιανιά και γενικώς θυμίζουν μπαλίτσες, όσο εγώ θυμίζω τη Βέφα, δηλαδή καθόλου, είναι προτιμότερο να κυλήσουμε τις μπαλίτσες πάνω στο κακάο με τη βοήθεια δυο πιρουνιών, επειδή αλλίως, έχουν την τάση να μαλακώσουν πολύ.

Αυτά λοιπόν.