Μαζεύοντας πορτοκάλια μέρος 1

Προκειται για μια δραστηριοτητα που οργανώνεται από κάποιους αγρότες, ως συμπλήρωμα της ετήσιας συγκομιδής πορτοκαλιού. Ο αγρότης μαζεύει κανονικά τα πορτοκάλια του, κατά τα γνωστά... Τα πορτοκάλια ωστόσο δεν είναι ναζιστικά όμοια μεταξύ τους, οπως, πχ τα pringles. Yπάρχουν πορτοκαλια πιο όμορφα και πορτοκάλια πιο ασχημα... Και οπως συχνά συμβαίνει, στις συγχρονες δυτικές κοινωνίες, τα ασχημα πορτοκάλια δεν κάνουν ουτε για μαρμελάδα ούτε για αμίτα (πίνεις χυμό), ουτε καν για φάντα. Οπως η απροικη κόρη, έτσι και το άσχημο πορτοκαλι είναι καταδικασμένο να παραμείνει στο κλαρί (και ουχί στο ράφι), αν και είναι εξίσου γευστικό με το πιο εμφανίσιμο. Για την εκμετάλλευση αυτού του άσχημου καρπού, ο αγρότης μετατοπίζει τον άσχημο πορτοκαλοπληθυσμό από το κλαδί στο σφυρί. Έτσι, επιτρέπει την είσοδο ομάδων ανθρωποπληθυσμού, κυρίως τουριστων από τη βόρεια Ευρώπη που ψωφάνε για κάτι τέτοια, που τους παθιάζει η ίδεα να συλλέξουν οι ίδιοι με τα χεράκια τους το φρούτο από το δέντρο κι ας είναι και άσχημο. Η συγκομίδη γίνεται κατά την περίοδο της ωρίμανσης του φρούτου, όταν οι συνθήκες για την κατανάλωσή του είναι ιδανικές.

Το χωράφι μετατρέπεται αυτοστιγμεί σε εμπορικό κέντρο: Τόπος εκλογής του καλύτερου πορτοκαλιού. Εξάλλου και η τυπολογία του χωραφιού θυμίζει σουπερ μάρκετ με διαδρόμους και κλάδια (αντί για ραφια). Στην έξοδο δε θα μπορουσε να λείπει η ταμίας που ζυγίζει και χρεώνει τη συγκομιδή του καθένα.. Μ' αυτά και μ' αυτά, ο αγρότης τερματίζει επιδέξια της περίοδο της συγκομιδής.

Σε κάποια μέρη αυτή η τακτίκη είναι συνηθισμένη και μάλιστα απότελει δικαίωμα του καταναλω΄τη που δεν έχει ανάγκη ΄την αδεια του αγρότη, ούτε την υποχρέωση να πληρώσει για το άσχημο φρούτο.