ΜΙΑ, Η ΑΛΛΗ part 2 (η, υπαρχει θεος)

Ηταν μια φορα ενα ηλιθιο κοριτσακι. Ζουσε μονο του, χωρις τη μαμα του και το μπαμπα του, πηγαινε ομως, τα καλοκαιρια, και περνουσε ηρεμα μερικες μερες μαζι τους (και πολυ καλα εκανε, γιατι αποδειχτηκαν καλο κονε). Δεν ειχε ομως το λιγοστο μυαλο του, μεσα στο κεφαλι του και, την τελευταια φορα, ξεχασε τα ασπρα του παπουτσια στο σπιτι της μαμας του και του μπαμπα του (που ηταν στου διαολου τη μανα). Τι να κανει το κοριτσακι, τηλεφωνησε απελπισμενο στη μαμα του, μηπως και μπορουσε να το βοηθησει. Πραγματι, η μαμα του αποδειχτηκε καλη νεραιδα και οχι μονο σκεφτηκε να του τα πακετωσει και να τα στειλει με τα ΕΛΤΑ (πραγμα τουλαχιστον αδυνατον λογω ωραριου), αλλα, επισης το πληροφορησε πως ειχε ξεχασει και το ομορφο, ασορτι (ολο και με κατι πηγαινε ασορτι), κιτρινο του δαχτυλιδι.

Συμφωνησαν πως θα εμπαιναν στο ιδιο πακετο. Η καλη μαμα αγορασε ενα κουτι, εβαλε μεσα τα παπουτσια, αφου πρωτα τα στουμπωσε, με στοργη, με χαρτοπετσετες για να μη στραπατσαριστουν (ημαρτον). Θεωρησε μαλιστα ωραια ιδεα (αλοιμονο, ειχε να μοιασει το κοριτσακι), στις ιδιες χαρτοπετσετες να τυλιξει το το ομορφο, ασορτι (ολο και με κατι πηγαινε ασορτι), κιτρινο δαχτυλιδι. Περασαν μερικες μερες (ΕΛΤΑ λεμε). Το κοριτσακι βρισκει στο γραμματοκιβωτιο μια ειδοποιηση. Καταχαρουμενο παει στο ταχυδρομειο, οπου παραλαμβανει ενα πακετο. Γυριζει στο σπιτι του. Τρεμοντας απο συγκινηση το ανοιγει και, ω, τι χαρα, τα ασπρα του παπουτσια (περιττο να πουμε που ειχαν καταληξει οι χαρτοπετσετες μαζι με το περιεχομενο τους, περιττο επισης να πουμε πως το σχολιο σχετικα με κιτρινο ασορτι δαχτυλιδι ειχε οριστικα σβηστει απο το σκληρο, δε νομιζω να μας διαβαζει κανενα ηλιθιο κοριτσακι, αυτο γραφει).

Περασαν 5 λεπτα.

Ντριν ντριν, το τηλεφωνο, οχι το κουδουνι , οχι το τηλεφωνο... Ηταν η καλη μαμα που, εντελως συμπτωματικα (ο θεος, απο οτι φαινεται αγαπαει τα κοριτσακια, οσο ηλιθια κι αν ειναι), πληροφορησε το κοριτσακι για το περιεχομενο της χαρτοπετσετας, η χαρτοπετσετα εντοπιστηκε, ανοιχτηκε με ευκολια και ζησαν αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα.

Οπως θα ελεγε και ο (μεγαλος) Μπρους Γουιλις:

An old man dies, a young woman lives. Fair deal…