ριζοτο

Μερικες φορες μιλαω αν και δεν εχω τιποτα να πω... Ετσι, αντι να το βουλωσω, οπως θα εκανε ο καθε φυσιολογικος ανθρωπος, συχνα γραφω μια συνταγη που εχω δοκιμασει να φτιαξω και να φαω και που πραγματικα αξιζει τον κοπο... Η μαγειρικη και η καταναλωση τροφιμων, και οχι μονο, αποτελουν αγαπημενες δραστηριοτητες. Επισης με χαλαρωνει αφανταστα η αναγνωση συνταγων και διαβαζω καθημερινα μια πριν κοιμηθω.
Ζω με μια Ιταλιδα. Συμπαθης σε ολα. Επαινει την πατριδα της και την κουλτουρα της (παρα τα μετρα Μπερλουσκονι που κατεβασαν το Ρομπερτο στο δρομο), σε τετοιο βαθμο που ο μεσος θνητος αναρωτιεται αν μιλαει για τη γνωστη Ιταλια, ή για, την επισης γνωστή, γη της επαγγελιας...
Το συγκεκριμενο πολιτιστικο στοιχειο ειναι, πιστευω, αξιοσημείωτο.

Ριζοτο μιλανεζα

Φιλες μου δωστε βαση.
Καιμε 4 κουταλιες βουτυρο σε ενα βαθυ τηγανι και σωταρουμε σε αυτο ενα κρεμμυδι.. Προσθετουμε 1 φλυτζανι ρυζι (το αρμοζον λεγεται αρμποριο, αλλα και το καρολινα κανει μια χαρα πιστευω) και το καβουρντιζουμε 3-4 λεπτα. Σβηνουμε με λευκο κρασί (1 ποτηρακι). Σε κατσαρόλα παραπλεύρως, ζεσταινουμε ζωμο λαχανικων. Υπαρχουν δυο τροποι να τον αποκτησετε.
Βραζετε ποικιλα ζαρζαβατικα, καροτα, κρεμμυδι, μαιντανο, σελινο σε νερο και αλατι...
Σε σκετο βραστο νερο, ριχνω εναν κυβο maggi. Δοκιμασε να δεις νοστιμια... Αλατι κατα βουληση.

Τι να σας πω φιλες και φιλοι; Η επιλογη ειναι δικη σας. Οι πιο ανεπροκοποι απο σας ας ακολουθησουν τη δευτερη λυση και ας μην το πουν σε κανενα. Αποστηθειστε απλως, καλου, κακου, τη συνταγη του σπιτικου ζωμου, απλη ειναι και ειμαστε ετοιμοι για τις sos ερωτησεις στο τραπεζι.
Συνεχιζουμε ακαθεκτοι και με τον πολυποθητο ζωμο στην κατσαρολα. Με κουταλα προσθετω το ζωμο στο ρυζι, κουταλια κουταλια με υπομονη και συνεση. Ριχνω ποσοτητα ικανη να καλυψει το ρυζι, περιμενω να το πιει και επαναλαμβανω. Δε βαριεμαι φιλες μου. Ειναι πολυ βασικο να μαγειρευουμε χωρις να σιχτιριζουμε. Το ριζoτο ειναι λιγο κακομαθημενο και απαιτει να στεκομαστε στο πλαι του καθε στιγμη, οπως ο αρρωστος συγγενης. Φερθειτε του με αγαπη και δε θα το μετανιωσετε. Καπου εδω προσθετω και το σαφραν. Καποια στιγμη, το ρυζι θα βρασει, ειναι αναποφευκτο, εμπιστευθειτε με. Τοτε, και μονο τοτε, δοκιμαζω, διορθωνω σε αλατι και προσθετω μια κουταλια βουτυρο. Στη συνεχεια, καλυπτω αυτο το υπεροχο κιτρινωπο καταπλασμα με μισο εκατοστο παρμεζανα. Το καλυπτω με πετσετα και το αφηνω στην ησυχια του κανενα πενταλεπτο. Σερβιρω και τρωω, γιατι την αλλη μερα σαφως χανει και θυμιζει στοκο ανακατεμμενο με θιαφι. Πολυ νοστιμο φιλες μου και πολυ χορταστικο, εντελως ακαταλληλο για καθε περιπτωση «κατι ελαφρυ για το βραδυ».

Σημ 1: Αντι για σαφραν μπορουμε να χρησιμοποιησουμε και αλλα υλικα. Για παραδειγμα αγκιναρες (που προηγουμενα εχουμε λιγο βρασει), κολοκυθα (ομοιως λιγο βρασμενη και στο σερβιρισμα ριχνουμε απο πανω καβουρντισμενο αμυγδαλο ή κουκουνάρι), φραουλες (ωμες).
Σημ 2: Η προσφωνηση φιλες μου ειναι τυχαια και μπορει κατα περιπτωση να αντικατασταθει απο αλλες αναλογες, φιλοι μου, αγαπητοι μου, συντροφοι κ.ο.κ.