saturday night

Κάνει λίγο κρυο και κύρια πηγη της ευτυχίας μου είναι που έστειλα τις εργαζόμενες συγκατοικους έξω, να διασκεδάσουν λιγάκι. Το Σάββατο βράδυ, είναι νομίζω μια από τις πιο φορτισμένες νοηματικά και συμβολικά στιγμες της ζωής ενός ανθρώπου, ιδιαίτερα κατα τη δύσκολη περίοδο της εφηβείας. Αργότερα, ίσως το νοηματικό βάρος να μετατοπίζεται στη Δευτέρα το πρωί. Εγώ, λοιπόν, σήμερα, ξέμεινα έδω, κι ας είναι Σάββατο βράδυ. Δε με ενοχλεί καθόλου, έτσι κι αλλιώς, για μένα, τα τελευταία δέκα χρόνια είναι κάθε μέρα Κυριακή. Νιώθω σαν εντεκαχρονο που βγήκαν οι γονεις του το βράδυ και το αφησαν μόνο του στο σπίτι και μάλιστα του ανέθεσαν να προσέχει και μικρ'οτερο αδερφάκι/πειραματόζωο. Άσε που τρέμω τη στιγμή που θα ακούσω τα κλειδιά στην πορτα... Μήπως με έχει κουράσει η συγκατοίκηση;