cine, Ο Τσαρλυ και το εργοστασιο της σοκολατας και αλλες αποψεις

Ενα αλλο ζητημα που θα ηθελα να πραγματευτω σημερα που βαριεμαι (παλι) να πιασω την κατακαημενη τη διπλωματικη μου, ειναι ο κινηματογραφος (να και μια φορα που καλυτερα να μην μπαινουν τονοι, να διαβαζει ο,τι θελει ο καθενας). Ο τοπος μονιμης κατοικιας μου βρισκεται στην αλλοδαπη κι ετσι ειδα αυτη την ταινια που υποθετω θα μεταφραζεται ετσι "Ο Τσαρλυ και το εργοστασιο της σοκολατας".Παιζει ο Johnny Depp, του οποιου πιστη φαν κατορθωσα να παραμεινω απο την εποχη του 21 jumpstreet, παρα τον ξεριζωμο μου και λοιπα δραματα.

Η ταινια εμπιπτει στα κινηματογραφικα παραμυθια και ειμαι πολυ χαρουμενη που την ειδα, γιατι καιρο ειχα να δω κατι τοσο χαρωπο και φρεσκο και αισιοδοξο. Καλο και το σινσιτι, και πολυ καλο μαλιστα http://tekmirio.blogspot.com/2005/07/sin-city.html, αλλα λιγο το πριονισμα του κεβιν, λιγο ο λυκος που τον ξεκοκαλισε, λιγο ο Bruce αιωρουμενος στο κλουβι του αδικημενος και ηλικιωμενος, ειχα κι εγω την ορεξη για κατι πιο αναλαφρο, πιο ευπεπτο, πιο χαζοχαρουμενο ρε αδερφε. Και το βρηκα σε αυτη την ταινια, την οποια και συνιστω.

Ο Τσαρλυ ειναι ενα μικρο και φτωχο αγορακι, που η τυχη του χαμογελασε για τα καλα. Παροτι τρωει τρεις σοκολατες το χρονο, μαξιμουμ, πετυχε ενα απο τα πεντε χρυσα εισητηρια, που του επιτρεπει να επιστεφθει, μαζι με αλλα τεσσερα, πιο κακομαθημενα παιδακια, το εργοστασιο του willy wonka. Κι οχι μονο αυτο. Ο Τσαρλυ ειναι ο πιο τυχερος απο τους πεντε, με αποτελεσμα να γινει και ο κληρονομος του willy wonka.

Διαβαινουμε με τη συνοδεια των κηδεμονων μας τη μεγαλη καγκελοπορτα. κατι σαν τον καθρεφτη στη "Αλικη στη χωρα των θαυματων", οχι στο τοσο ψαγμενο ομως. Η επισκεψη στο εργοστασιο γινεται η αφορμη να γνωρισουμε καλυτερα και τους δυο ηρωες, καθως και να εχουμε μια μεταμοντερνα αποψη σχετικα με τη βιομηχανικη παραγωγη σοκολατας και ζαχαρωτων. Μια χαρουμενη μικροκοινωνια, με κατοικους τους λιλιπουτειους ουμπα λουμπα. Τα εχει ολα. Κλαδο ερευνας, νοσοκομειο, ψυχοθεραπεια, που λεμε "ο εργοδοτης διπλα στον εργαζομενο". Μιλαμε για κοινωνικη προνοια, οχι αστεια. Παραλληλα το τοπιο ειδυλλιακο. Λιγο το ποταμι απο ρευστη σοκολατα, λιγο ο καταρρακτης, λιγο που ολα ειναι λαχταριστα και φαγωσιμα, λιγο οι ουμπα λουμπα, θυμηθηκα την ευτυχισμενη εποχη των στρουμφακιων και μου ανοιξε και η ορεξη, ανιχνευεται, δηλαδη μια γλυκια νοσταλγια.

Ο Johnny Depp, με αξεπεραστο καρεδακι, ειναι ο ιδιορρυθμος willy wonka, επιχειρηματιας και ξεναγος, που καταφερνει να συμφιλιωθει με το μακρινο παρελθον και να αποκτησει ενα φιλο και συνεργατη. Τα πραγματα καμια φορα ειναι πιο απλα απο οσο φανταζομαστε. Οι ουμπα λουμπα, εργατες και κατοικοι του εργοστασιου, προσφερουν ολες τους τις υπηρεσιες για λιγους κοκκους κακαο και ειναι και πανευτυχεις (οχι σαν κατι αλλους που σιχτιριζουν τα αφεντικα τους, επειδη εχουν τους λογους τους). Ειναι πανομοιοτυποι στη μουρη (κομμουνιστικος υπαινιγμος;, μπα, δε νομιζω)και προσφερουν παντος ειδους υπηρεσιες, συμπεριλαμβανομενης και ψυχολογικης υποστηριξης (ναι, εδω ο ανισσοροπος ειναι ο εργοδοτης, δεν ειναι ο χ εργαζομενος που υποστηριζει πως ο βασικος μισθος, σσ 650 ευρω, τον υποχρεωνει να ζει με τους γονεις του ως τα βαθια γεραματα).

Το βασικοτερο προσον της ταινιας ειναι οτι σου δινει την αισθηση πως μαζευτηκαν ολοι ενα απογευμα και τη γυρισαν, ειναι πολυ φρεσκια και ξεκουραστη, με ενα σωρο συντομα σουρεαλ σχολια, που της δινουν προσωπικοτητα και στυλ.

Αξιοσημειωτο ειναι επισης οτι ο willy wonka καταφερνει να πετυχει στο χωρο της ζαχαροπλαστικης παρα τις αντιρρησεις του οικογενειακου του περιβαλλοντος. Ο οδοντιατρος πατερας του απαγορευε την καταναλωση ζαχαρης, χωρια που του ειχε στησει και μια σκαλωσια της βιοσωλ στη μουρη. (ορθοδοντικη, ναι, τωρα το λενε smile design). Κριμα να μην εχω δει την ταινια 10 χρονια πριν, οταν η μαμα μου δεν καταφερνε να συγρατησει τα δακρυα χαρας που της προκαλουσε η εισοδος μου στο μετσοβιο... Αχ μαμα, αν ηξερες που εμπλεκες...

Βαθμολογια 8 στα 10. Πολυ καλα δηλαδη, αν και πολυ φοβαμαι πως τελευταια ειμαι επικινδυνα επιεικης...7 παντως σ ι γ ο υ ρ α, αυστηρα, αυστηρα.

Tip: προκαλει και υποτυπωδεις προβληματισμους. Εμενα αραγε το παιδακι μου θα αγαπαει τη μαμα του και το μπαμπα του οπως ο Τσαρλυ και θα ειναι αξιο οπως ο willy wonka, η θα ειναι μαλακισμενο σαν τη Βερουκα (και θα πρεπει και να προβληματιζεται και για την τιμη της ντοματας απο πανω, γιατι, κακα τα ψεματα, το πονυ, δυσκολα θα το αποκτησει...)