χρόνος

Τι ώρα είναι;

Μαζεύοντας πορτοκάλια μέρος 2

Οι πορτοκαλίες του κεντρου της πόλης της Σεβιλλης αποτελούν ενα μεγάλο πορτοκαλεώνα με 2700 δέντρα. Η καλλιέργεια και η εκμετάλλευση τους, προσαρμόζεται τόσο στη γεωμετρία, όσο και στη λειτουργία της πόλης. Η συγκομιδή τους λαμβάνει χώρα από τον Ιανουάριο μέχρι το Μάρτιο, πριν το φρούτο ωριμάσει και αρχίσει να πέφτει στα διερχόμενα κεφάλια, από τους κατά τόπους μανάβηδες που φοράνε για αυτό το σκοπό κατάλληλο φαρδύ μοντελάκι (βλ μικρή φωτό) ικανό να παχαίνει αναλόγως της συγκομιδής. Οι πορτοκαλοσυλλέκτες κινούνται σε ζεύγη, εφοδιασμένοι με σκαλίτσα στην οποία ο ένας σκαρφαλώνει, οι Ισπάνοι και κυρίως οι Ανδαλουσιανοί είναι και λίγο μπάσματα, και ο άλλος βαστάει. Στη συνέχεια ο σκαρφαλωμένος μαζεύει τα πορτοκαλάκια και τροφοδοτεί με αυτόν τον τρόπο το χιτωνιο αυτού που βρίσκεται επί της γης. Στη συνέχεια οι ρόλοι εναλλάσσονται. Η αστική καλλιέργεια εσπεριδοειδών είναι δυνατη γιατί εργασίες όπως το κλάδεμα, η λιπανση, το ποότισμα κλπ είναι κοίνες στα αστικά και στα παραγωγικά δεντρα του αγρού.
Άσε που το μοντελάκι που φοριεται στη συγκομιδή είναι το απόλυτο χειμερίνο αστικό must 'κει κάτου στη Σεβίλλη.

Μαζεύοντας πορτοκάλια μέρος 1

Προκειται για μια δραστηριοτητα που οργανώνεται από κάποιους αγρότες, ως συμπλήρωμα της ετήσιας συγκομιδής πορτοκαλιού. Ο αγρότης μαζεύει κανονικά τα πορτοκάλια του, κατά τα γνωστά... Τα πορτοκάλια ωστόσο δεν είναι ναζιστικά όμοια μεταξύ τους, οπως, πχ τα pringles. Yπάρχουν πορτοκαλια πιο όμορφα και πορτοκάλια πιο ασχημα... Και οπως συχνά συμβαίνει, στις συγχρονες δυτικές κοινωνίες, τα ασχημα πορτοκάλια δεν κάνουν ουτε για μαρμελάδα ούτε για αμίτα (πίνεις χυμό), ουτε καν για φάντα. Οπως η απροικη κόρη, έτσι και το άσχημο πορτοκαλι είναι καταδικασμένο να παραμείνει στο κλαρί (και ουχί στο ράφι), αν και είναι εξίσου γευστικό με το πιο εμφανίσιμο. Για την εκμετάλλευση αυτού του άσχημου καρπού, ο αγρότης μετατοπίζει τον άσχημο πορτοκαλοπληθυσμό από το κλαδί στο σφυρί. Έτσι, επιτρέπει την είσοδο ομάδων ανθρωποπληθυσμού, κυρίως τουριστων από τη βόρεια Ευρώπη που ψωφάνε για κάτι τέτοια, που τους παθιάζει η ίδεα να συλλέξουν οι ίδιοι με τα χεράκια τους το φρούτο από το δέντρο κι ας είναι και άσχημο. Η συγκομίδη γίνεται κατά την περίοδο της ωρίμανσης του φρούτου, όταν οι συνθήκες για την κατανάλωσή του είναι ιδανικές.

Το χωράφι μετατρέπεται αυτοστιγμεί σε εμπορικό κέντρο: Τόπος εκλογής του καλύτερου πορτοκαλιού. Εξάλλου και η τυπολογία του χωραφιού θυμίζει σουπερ μάρκετ με διαδρόμους και κλάδια (αντί για ραφια). Στην έξοδο δε θα μπορουσε να λείπει η ταμίας που ζυγίζει και χρεώνει τη συγκομιδή του καθένα.. Μ' αυτά και μ' αυτά, ο αγρότης τερματίζει επιδέξια της περίοδο της συγκομιδής.

Σε κάποια μέρη αυτή η τακτίκη είναι συνηθισμένη και μάλιστα απότελει δικαίωμα του καταναλω΄τη που δεν έχει ανάγκη ΄την αδεια του αγρότη, ούτε την υποχρέωση να πληρώσει για το άσχημο φρούτο.